سیاهچاله / رعنا قادری

یه‭ ‬حفرة‭ ‬بزرگ‭ ‬و‭ ‬سیاهه‭. ‬وحشتناکه‭... ‬یه‭ ‬جانور‭ ‬زنده‌ست‭. ‬دنبالت‭ ‬می‌آد‭. ‬همیشه‭ ‬در‭ ‬کمینه‭... ‬هیچ‌کس‭ ‬نمی‌تونه‭ ‬بهش‭ ‬مستقیم‭ ‬نگاه‭ ‬کنه‭... ‬اگه‭ ‬بهش‭ ‬مستقیم‭ ‬نگاه‭ ‬کنی،‭ ‬اسیرش‭ ‬می‌شی‭... ‬اون‭ ‬دست‭ ‬می‌ذاره‭ ‬روی‭ ‬قلبت‭... ‬دنبال‭ ‬قلبت‭ ‬می‌گرده،‭ ‬دنبال‭ ‬ترسات‭... ‬اون‭ ‬با‭ ‬ترسای‭ ‬تو‭ ‬قوی‭ ‬و‭ ‬قوی‌تر‭ ‬می‌شه‭... ‬اون‌‭ ‬همة‭ ‬وجودت‭ ‬رو‭ ‬می‌گیره‭ ‬و‭ ‬سرتاسرِ‭ ‬وجودت‭ ‬خالی‭ ‬می‌شه‭... ‬دیگه‭ ‬نمی‌تونی‭ ‬حرکت‭ ‬کنی‭... ‬اون‭ ‬وقت،‭ ‬اون‭ ‬تو‭ ‬رو‭ ‬آروم‌آروم‭ ‬به‌طرف‭ ‬دهانش‭ ‬می‌کشه‭ ‬و‭ ‬می‌بلعه‭! ‬تو‭ ‬برای‭ ‬همیشه‭ ‬سقوط‭ ‬می‌کنی‭ ‬توی‭ ‬تاریکی‭... ‬سیاه‌چاله‭ ‬همه‌جا‭ ‬هست‭... ‬همه‌جا‭ ‬دنبالته‭... ‬